Ljubaznošću gospođe Radmile Mišić, koja je maturirala u ovoj školi i, pored ostalog, postala njen verni hroničar, u prilici smo da se, povodom njenog teksta o Vukosavi Vuki Velimirović, spomenemo prve srpske vajarke i njenih pedagoških početaka u, tada, Realnoj gimnaziji.
“Vratimo se 1918. godini i Kruševcu u kome njeno ime, ali silom prilika za kratko, počinje nešto da znači. Sekretar Krigskomande krajem 1917. godine pozvao je sve profesore koji su se u vreme okupacije našli u Kruševcu i pročitao odluku Guvernemana o otvaranju potpune Realne gimnazije u Kruševcu (bilo je to praktično spajanje Privatne ženske realne i Opštinske ralne Gimnazije). Tom prilikom je postavljen direktor Gimnazije sa zadatkom da predloži sve profesore i nastavnike, dok je Guverneman postavio Mađare za inspektora škole i dva profesora mađarskog jezika. Među postavljenim profesorima, za predmet Veštine predložio je Karla Maćejku i “studentkinju slikarske akademije Vukosavu Velimirović”. Kao nastavnik predavala je crtanje i lepo pisanje. Redovan rad u Gimnaziji započeo je tek 1. marta 1918. godine, a završio se 31. jula iste godine. To je značilo da je školska godina trajala samo pet meseci, što je najkraća školska godina u istoriji ove vremešne, 154. godina stare Gimnazije.”
Ceo tekst Radmile Mišić možete preuzeti ovde >>>
